Geelwangschildpad

De geelwangschildpad, niet te verwarren met de geelbuikschildpad, komt vooral voor in enkele staten van Noord-Amerika. Maar ook in Nederland en België zijn ze te vinden in putten en rivieren.

De geelwangschildpad kan 21 cm lang worden, de mannetjes blijven meestal wat kleiner. Onze schildpad is een vrouw.

Een typisch kenmerk zijn twee evenwijdig lopende strepen op de zijkanten van de kop die eindigen bij de kop.

Het voedsel van de schildpad  kan velerlei zijn zoals vlees, vis en waterplanten.

In 1997 werd import verboden van de Roodwangschildpad en schakelde de handel over op de geelwangschildpad en geelbuikschidpad. Sinds 2016 staan deze lettersierschildpadden op de Unie Invaiseve Exoten, waarmee importeren, verhandelen en houden van al deze schildpadden verboden is.

Toen is de handel overgestapt op de eveneens Amerikaanse zaagrug-, Floridasier- en de bijtschildpad, en later op de muskusschilpad. Al deze schildpadden komen al in het wild voor in Nederland. Er is een schatting gemaakt van 200.000 schildpadden in het wild in Nederland inclusief de landschildpadden, ze leven vooral in de Randstad en stedelijk gebied. De schildpadden kunnen zich niet voortplanten omdat daar een aaneengesloten periode van een temperatuur van boven de 26 graden Celdius nodig is. (Uit: NRC, W14 Wetenschap, Exoten van 28 oktober & 29 oktober)